آزادگان اردوگاه تکریت ۱۲، با کمترین امکانات، روزه گرفتند، افطار کردند و حتی برای عید فطر شیرینی تهیه کردند. اما نماز جماعت برایشان ممنوع بود. راه‌حل چه بود؟
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان،
مؤسسه پیام آزادگان استان تهران چهارمین برنامه «عصر خاطره الماس‌های درخشان» را با موضوع روایت آزادگان از ماه مبارک رمضان در دوران اسارت برگزار کرد. در این مراسم، جمعی از آزادگان اردوگاه‌های مختلف، از جمله سید صباح معصوم‌زاده از اردوگاه تکریت ۱۲، به بیان خاطرات خود پرداختند.
روزه‌داری در اسارت؛ تصمیمی جمعی با وجود مشقت‌ها
سید صباح معصوم‌زاده، که در دوران اسارت مسئولیت ارشدیت و ترجمه را بر عهده داشت، به روایت روزهای ماه مبارک رمضان در اردوگاه تکریت ۱۲ پرداخت. او گفت: «در نخستین ماه رمضان، عراقی‌ها پرسیدند که آیا می‌خواهید روزه بگیرید یا خیر؟ چون عربی بلد بودم با من صحبت می‌کردند و پیشنهاد آن‌ها این بود که روزه نگیریم، چون شرایط غذایی و جسمانی سخت بود و به نوعی می‌خواستند تظاهر به دلسوزی کنند. اما وقتی این موضوع را به بچه‌ها منتقل کردم، اکثریت قاطع تصمیم به روزه‌داری گرفتند. برنامه غذایی نیز تغییر کرد؛ صبحانه به عنوان سحری داده می‌شد و نهار و شام را در یک وعده ادغام کردند.»
با گذشت سه روز، حتی آن‌هایی که در ابتدا به دلیل ضعف جسمانی یا بیماری روزه نگرفته بودند، تصمیم گرفتند به سایر اسرا بپیوندند. آن‌ها می‌گفتند: «ما که همیشه گرسنه‌ایم، حداقل حالا که وعده‌های غذایی یکی شده، شاید بتوانیم یک وعده غذای بهتر بخوریم.»
سختی‌های سحر و افطار در اسارت
اسرا در سحر، سهمی اندک از غذا دریافت می‌کردند؛ یک لیوان عدسی برای سه نفر و یک لیوان چای که بین چند نفر تقسیم می‌شد. اما با همین شرایط سخت، آزادگان همچنان روحیه خود را حفظ می‌کردند و حتی برای عید فطر به فکر تهیه شیرینی افتادند. معصوم‌زاده در این‌باره گفت: «برای عید فطر، هیچ مواد اولیه‌ای در اختیار نداشتیم، نه فروشگاهی بود و نه امکان تهیه آرد و روغن. با این حال، تعدادی از دوستان داوطلب شدند و از سهم نان روزانه خود گذشتند. روغن و شکر را نیز به سختی از آشپزخانه اردوگاه تأمین کردیم تا بتوانیم شیرینی تهیه کنیم.»
نماز عید در اردوگاه؛ خلاقیت در محدودیت‌ها
از دیگر چالش‌های آزادگان در ماه مبارک، اقامه نماز جماعت بود که از سوی دشمن ممنوع شده بود. معصوم‌زاده در این‌باره گفت: «برای نماز عید فطر، به دلیل محدودیت‌های دشمن، امکان برگزاری جماعت نبود. به همین دلیل، تصمیم گرفتیم نماز را فرادا بخوانیم. کسانی که حفظ بودند، از حفظ خواندند و برای دیگران، متن نماز را روی کاغذ سیگار نوشتیم تا از روی آن بخوانند.»
قرآن نیز در اردوگاه کم‌یاب بود و در هر آسایشگاه تنها یک جلد قرآن وجود داشت، درحالی‌که ۱۵۰ نفر مشتاق تلاوت و یادگیری آن بودند. برای حل این مشکل، اسرا جلسات آموزش قرآن برگزار کردند و کسانی که حافظ بودند، به دیگران آموزش می‌دادند.
رمضان در اسارت؛ ترکیب مشقت و شیرینی مقاومت
سید صباح معصوم‌زاده در پایان سخنان خود تأکید کرد که ماه رمضان در اسارت، با وجود همه سختی‌ها، شیرینی‌های خاص خود را داشت. آزادگان نه‌تنها روزه‌داری را ترک نکردند، بلکه با صبر، قناعت و ابتکار، این ماه را به فرصتی برای تقویت روحیه، انس با قرآن و حفظ وحدت تبدیل کردند.
گفتنی است این برنامه با حضور آزادگان سرافراز از اردوگاه‌های مختلف، از جمله علی ابراهیمی، سید
صباح معصوم زاده، حجت‌الاسلام و المسلمین علی‌اصغر صالح‌آبادی، سید هادی
غنی، عباس شهریاری، غلام‌رضا مالکی، رضا ملیح، محمود تاجداری، عبدالله
عبادی، احمد خراسانی، رضا الهی، عبدالله سرابی و سید رسول عمادی برگزار
شد.
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com