آزاده «احمد قاسم زاده» گفت: ما در اسارت ناچار به انتخاب بودیم، اما انتخابها الزاما به معنای انتخاب اصلح نبود و گاهی انتخابها جنبه مصلحت داشت مثلا گاهی مجبور بودیم فردی را که تابع هیچ نظم و قاعده ای نبود را با واگذاری مسئولیت نظامند نماییم.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، استان خراسان رضوی، اسارت گرچه به خودی خود یک انتخاب برای آزادگان ما نبوده و مجبور به پذیرش آن بوده اند اما منشاء انتخابات ارزشمندی برای آنها بوده است. انتخابهایی که گاهی برای اسرا سرنوشت ساز بوده است. زمانی که آنها با انتخاب سیدآزادگان مرحوم ابوترابی بعنوان پیشوا و مقتدای خود، توصیه های او را با جان و دل می پذیرند در حقیقت خود را از مسیر اسارت بسوی آزادگی می برند.
در اسارت گاهی آزادگان ما چاره ای جز انتخاب نداشتند. همانند انتخاب فردی بعنوان مسئول اردوگاه یا انتخاب افرادی بعنوان مسئولین آسایشگاه، نظافت، بهداشت، فرهنگی و...که البته برخی انتخابها جنبه علنی نداشته است، همانند انتخاب فردی بعنوان روحانی اردوگاه که نقشی هدایتی و مذهبی بر عهده داشته است. پس میتوان اینگونه نتیجه گرفت که انسان ها در هر اجتماعی که باشند حتی در اسارت برای بهبود شرایط زیستی و تعاملات خود با دیگران چاره ای جز انتخاب ندارند.
روز چهارشنبه 9 اسفندماه برای دیدار با آزاده «احمد قاسم زاده» راهی منزل وی شدیم. کمتر آزاده مشهدی است که آقای قاسم زاده را نشناسد و از حسن خلق و صمیمت او بهره نبرده باشد. او پای ثابت خدمت به آزادگان عزیز در برنامه های مختلف می باشد و تجارب ارزنده او در برگزاری اردوهای خانوادگی و مسابقات ورزشی و سایر برنامه های فرهنگی زبانزد کسانی است که او را می شناسند.
این روزها که تنور رقابت ها برای انتخابات مجالس خبرگان رهبری و شورای اسلامی در فضای کشور عزیزمان ایران بسیار گرم است. مناسب دیدیم از آقای قاسم زاده در مورد فرایند انتخاب ها در اسارت جویا شویم.
آزاده عزیز ما در خصوص فرایند انتخابات در دوره اسارت اینگونه گفت: ما در اسارت ناچار به انتخاب بودیم، اما انتخابها الزاما به معنای انتخاب اصلح نبود و گاهی انتخابها جنبه مصلحت داشت مثلا گاهی مجبور بودیم فردی را که تابع هیچ نظم و قاعده ای نبود را با واگذاری مسئولیت نظامند نماییم.
قاسم زاده یک باور قلبی و عمیق داشت که همه آزادگان عزیز در دوره اسارت خود به نحوی از هدایت ها و حمایتهای نامحسوس الهی برخوردار بوده اند و مصداق آنرا بخشی از این آیه شریفه قرآن می دانست که میفرماید: «وَ مَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا.»
او که از آزادگان اردوگاه اطفال عراق می باشد معتقد است اتفاقاتی که در دوره اسارت برای آنها افتاده است بدون تردید ناشی از هدایت های الهی بوده چون هیچ عزم و قصد قبلی برای انجام آنها نبوده است، همانند اعتصابات و اتفاقاتی که بصورت ناخواسته در زمان و مکان خاصی به وقوع می پیوسته و نتایج موثری را نیز بدنبال داشته است. همین اتفاقات بعثی ها را به این باور رساند که اسرایی که از نظر آنها اطفالی بیش نیستند می توانند تصمیمات بزرگی بگیرند.
از نگاه آقای قاسم زاده هر اردوگاهی که اسرای ایرانی را درخود جای داده بود یک فرهنگ عمومی داشت که بین همه اردوگاهها مشترک بود و یک شاخصه ها و برتری های اختصاصی داشت که مختص همان اردوگاه بود و این فرهنگ اختصاصی زاییده انتخاب اسرایی بود که در آنجا بودند.
از نگاه او مدیریت در اردوگاهها یک امتیاز نبود و اگر روحیه و شوق خدمت به دیگران وجود نمی داشت قطعا مدیریت در اردوگاه جز دردسر و عذاب دستاوردی نداشت و چه بسا مدیرانی که بخاطر تصمیماتشان در راستای خدمت به دیگران شکنجه می شدند.
آقای قاسم زاده در بخش پایانی اظهارت خود گفت: درک ما آزادگان برای دیگران سخت است و حتی خانواده های ما نیز نمی توانند ما را بفهمند و درک کنند.
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com