توطئه عراقی‌ها برای درهم‌شکستن اسرای نوجوان، نتیجه‌ای کاملاً معکوس داشت؛ رمادی ۲ نه اردوگاهی شکست‌خورده، بلکه پایگاهی برای پیروزی آزادگان شد.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان،
اردوگاه رمادی ۲ یا کمپ ۷، یکی از شناخته‌شده‌ترین اردوگاه‌های اسارت در عراق به شمار می‌رفت. علت شهرت این اردوگاه، تلاش گسترده رژیم بعث برای بهره‌برداری تبلیغاتی از اسرای نوجوانی بود که در آنجا نگهداری می‌شدند. اما برخلاف تصور عراقی‌ها، این اردوگاه به یکی از وفادارترین اردوگاه‌ها به انقلاب اسلامی تبدیل شد و اسرا با مقاومت خود، تمام نقشه‌های دشمن را ناکام گذاشتند.
ترکیب اولیه اسرا و شکل‌گیری اردوگاه
اردوگاه رمادی ۲ در بهار ۱۳۶۲ راه‌اندازی شد. اولین گروه اسرای این اردوگاه از رزمندگان عملیات‌های والفجر مقدماتی، فتح‌المبین و بیت‌المقدس بودند. در سال ۱۳۶۳، ۴۰۰ نفر از اسرای بسیجی عملیات خیبر به این اردوگاه منتقل شدند. سپس در ۲ تیر ۱۳۶۵، اسرای عملیات بدر، که عمدتاً از پاسداران و بسیجیان بودند، به اردوگاه آمدند و جوّی یکدست و مذهبی در آن شکل گرفت.
این اردوگاه به پایداری در برابر دشمن معروف شد. اسرای دو قاطع اردوگاه، رفتن به زیارت عتبات عالیات را که به دستور صدام انجام می‌شد، نوعی سوءاستفاده تبلیغاتی دانسته و از آن خودداری کردند. در واکنش به این اقدام، بعثی‌ها برای تضعیف سازماندهی اسرا، ۵۰ نفر از آنان را به اردوگاه ۶ و بیش از ۱۰۰ نفر را به اردوگاه رمادی ۱۳ منتقل کردند. اما این جابه‌جایی، به‌جای تضعیف مقاومت، منشأ تحولات مثبتی در اردوگاه‌های دیگر شد.
ساختار اردوگاه و شرایط سخت زندگی
اردوگاه رمادی ۲ دارای چهار قاطع (بلوک) بود. هر قاطع هشت آسایشگاه با ابعاد ۱۵ در ۵ متر داشت و حیاط آن نیز ۷۰ در ۴۰ متر بود. سیم‌خاردارهای حلقه‌ای با پهنای ۲۰ و ارتفاع ۲ متر، قاطع‌ها را محصور کرده بود. هر بلوک دارای ۹ توالت و یک حمام عمومی کوچک بود که تنها چهار دوش داشت.
ساختمان‌ها دوطبقه بودند و هر طبقه چهار آسایشگاه داشت. نبود امکانات اولیه، کمبود فضای بهداشتی و سختی دسترسی به آب ازجمله مشکلات اساسی این اردوگاه بود. از سوی دیگر، اردوگاه در معرض طوفان‌های شدید شن قرار داشت و اسرا مجبور بودند برای جلوگیری از نفوذ خاک، پنجره‌ها را با پتو و ملحفه بپوشانند.
نقشه بعثی‌ها برای سوءاستفاده تبلیغاتی
در ابتدا، قرار بود افراد مسن در این اردوگاه نگهداری شوند، اما عراقی‌ها تصمیم گرفتند اسرای نوجوان را به آنجا منتقل کنند تا بتوانند از آن‌ها برای اهداف تبلیغاتی بهره‌برداری کنند. به همین دلیل اردوگاه در میان عراقی‌ها به «کمپ اطفال» معروف شد.
بعثی‌ها با برنامه‌هایی همچون برگزاری کلاس‌های آموزشی، سعی داشتند اسرا را تحت‌تأثیر قرار دهند. برای این منظور، یک معلم زن را به اردوگاه آوردند تا به اسرای نوجوان درس بدهد. همچنین، با همکاری سازمان بین‌المللی یونیسف، مدرسه‌ای در اردوگاه راه‌اندازی کردند و میز، صندلی و تخته‌سیاه در اختیار اسرا گذاشتند. اما این نقشه‌ها نتیجه‌ای معکوس داشت و انسجام و آگاهی بالای اسرا باعث شد که اردوگاه به پایگاه مقاومت تبدیل شود.
ناکامی دشمن در برابر اعتصاب و ایستادگی اسرا
اسرا نه‌تنها فریب تبلیغات دشمن را نخوردند، بلکه با برگزاری اعتصاب غذا، موفق شدند قلم و دفتر را از عراقی‌ها بگیرند. آن‌ها همچنین در اعتراض به رفتارهای خشن مأموران بعثی، از شرکت در برنامه‌های تبلیغاتی خودداری کردند. یکی از مهم‌ترین اقدامات آنان، مقاومت در برابر دستور عراقی‌ها برای انجام رژه نظامی بود که در نهایت، با اعتصاب غذا، این برنامه لغو شد.
در واکنش به این اعتراض‌ها، بعثی‌ها از ترفندهای دیگری استفاده کردند؛ ازجمله انتقال گروهی از جاسوسان و خبرچینان به اردوگاه برای ایجاد تفرقه میان اسرا. اما این ترفند نیز کارگر نیفتاد و انسجام اسرا همچنان حفظ شد.
وقایع مهم در اردوگاه رمادی ۲
اردوگاه رمادی ۲، صحنه رویدادهای مهمی بود که نشان‌دهنده پایداری اسرا در برابر دشمن بود. برخی از این وقایع عبارت‌اند از:
- اعتصاب غذای اسرای نوجوان در بهمن ۱۳۶۲، پس از انتقال عباس پناه‌آبادی به زندان انفرادی.
- شکنجه شدید اسرا، ازجمله شکنجه امیرهوشنگ شاه‌پسندی با اتوی داغ در خرداد ۱۳۶۳.
- اعزام گروهی از خبرچینان به اردوگاه در سال ۱۳۶۳، با هدف ایجاد تفرقه و شکستن اعتصاب غذا.
- حمله اسرا به رحیم عراقی، یکی از شکنجه‌گران بعثی، که منجر به تنبیه گسترده اسرا شد.
- ثبت جنایات بعثی‌ها در گزارش‌های بین‌المللی صلیب سرخ، پس از آنکه اسرا در بازدید نمایندگان صلیب سرخ، زخم‌های شکنجه را به آن‌ها نشان دادند.
- انتقال ۴۰۰ نفر از اسرای قدیمی اردوگاه ۶ به رمادی ۲ در سال ۱۳۶۷.
- امتناع اسرا از رفتن به زیارت کربلا در سال ۱۳۶۷، به دلیل احتمال سوءاستفاده تبلیغاتی دشمن.
- اعتصاب غذای گسترده اسرا در بهمن ۱۳۶۳، در اعتراض به ممنوعیت نماز جماعت و عزاداری.
- درگیری داخلی میان اسرا در قاطع ۴ و اقدام برای کشتن یکی از خبرچین‌های معروف به نام «علی.ف» در سال ۱۳۶۷.
پایان کار اردوگاه رمادی ۲
در سال ۱۳۶۹، اردوگاه رمادی ۲ منحل شد و اسرای آن که توسط صلیب سرخ ثبت‌شده بودند، به اردوگاه‌های دیگر منتقل شدند. بااین‌حال، این اردوگاه در تاریخ اسارت آزادگان به‌عنوان نمادی از مقاومت و شکست تبلیغات بعثی‌ها شناخته می‌شود.
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com