در دل اسارت، آزادگان نه‌تنها تسلیم نشدند، بلکه با قلم، هنر و اراده، صدای انقلاب را زنده نگه داشتند. علی علیلو از آن روزها می‌گوید.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان،
مؤسسه پیام آزادگان استان تهران با برگزاری ویژه‌برنامه «عصر خاطره الماس‌های درخشان»، بار دیگر صحنه‌ای برای روایت ایثار و استقامت آزادگان در دوران اسارت فراهم کرد. این مراسم، محفلی بود برای آنکه رزمندگان عملیات والفجر و دیگر اسرای ایرانی، خاطرات سال‌های سخت اما پرافتخار اسارت را بازگو کنند.
در این میان، آزاده علی علیلو که از اسرای اردوگاه‌های موصل ۲، ۳ و ۴ بود، خاطراتی تأمل‌برانگیز از نحوه برگزاری مراسم دهه فجر در اسارت بازگو کرد. او گفت: «پس از چهار سال اسارت، عراقی‌ها حساسیت ویژه‌ای به دهه فجر پیدا کردند و نظارتشان را افزایش دادند. اما این محدودیت‌ها باعث نشد که ما از بزرگداشت این مناسبت مهم غافل شویم. هر سال، با وجود شرایط سخت، برنامه‌هایی متنوع ترتیب می‌دادیم؛ از نگارش دستاوردهای انقلاب، سرودن اشعار انقلابی و تهیه روزشمار انقلاب گرفته تا انتشار روزنامه‌های دست‌نویس که میان آسایشگاه‌ها دست‌به‌دست می‌شد. همه مشتاق بودند که نسخه جدید را بخوانند و در تهیه آن سهمی داشته باشند.»
او در ادامه گفت: «در این ایام، اگر کسی مسئولیتی به عهده می‌گرفت، هیچ‌گاه نمی‌گفت "نمی‌توانم". بلکه با تمام وجود آن را انجام می‌داد. ما تلاش می‌کردیم تمام وقایعی را که در ایران رخ می‌داد، در دل اسارت بازآفرینی کنیم. یکی از برنامه‌های مهم ما، اجرای رژه نیروهای مسلح در اردوگاه بود. با آموزش‌های یکی از دوستان که به فنون نظامی آشنا بود، تمرینات را آغاز کردیم و به سطحی رسیدیم که آماده اجرای رژه شدیم. اما سؤال این بود: "برای چه کسی رژه برویم؟" پس از بحث‌های زیاد، تصمیم گرفتیم که این رژه را برای عکس امام خمینی(ره) برگزار کنیم.»
اولین تصویر رنگی امام در اسارت
این آزاده دفاع مقدس، در ادامه به یکی از ماندگارترین خاطرات اسارتش اشاره کرد و گفت: «برای اجرای این رژه، به تصویری از امام نیاز داشتیم. یکی از دوستانمان، آقای سلیمی که دستی در نقاشی داشت، تصمیم گرفت تصویری از امام را ترسیم کند. او چنان هنرمندانه این نقاشی را کشید که وقتی برای اولین بار بعد از سال‌ها آن را دیدیم، باورمان نمی‌شد. جزئیات دقیق، رنگ‌آمیزی فوق‌العاده و شباهت حیرت‌انگیز تصویر، اشک را به چشمان همه ما آورد. خودش بعدها می‌گفت: "هر بار که از آسایشگاهی به آسایشگاه دیگر می‌رفتم و به آن تصویر نگاه می‌کردم، باورم نمی‌شد که این نقاشی کار خودم است!"»
راهی که حاج‌آقا ابوترابی ترسیم کرد
علیلو در بخش دیگری از سخنان خود، به نقش هدایت‌گرانه حاج‌آقا ابوترابی در دوران اسارت اشاره کرد و گفت: «حاج‌آقا ابوترابی همیشه تأکید داشت که چه یک روز و چه ۲۰ سال در اسارت باشیم، باید برنامه‌ریزی داشته باشیم و در دو مسیر گام برداریم: یکی بعد معنوی و فرهنگی و دیگری بعد جسمی و سلامتی. پس از توصیه‌های او، دیگر هیچ‌کدام از فعالیت‌های ما بدون برنامه و هدف نبود. ما علاوه بر برگزاری برنامه‌های مذهبی و فرهنگی، به ورزش، نویسندگی، تئاتر و سرود نیز روی آوردیم. این برنامه‌ریزی باعث شد که روحیه خود را حفظ کنیم و تسلیم سختی‌های دوران اسارت نشویم.»
لازم به ذکر است؛ در این گردهمایی صمیمی، جمعی از آزادگان سرافراز از جمله محمد شهسواری،
نعمت حاجعلی، بیژن کیانی، ابوالفتح زنجانی، احمدعلی قورچی، محمدتقی ترابی،
محمد اخگری، علی علیلو، ابوالقاسم تختی و سیداکبر حسینی، روایت‌هایی ناب از
پایداری، ایثار و ایمان را با حاضران به اشتراک گذاشتند. خاطراتی که تنها
یادآور گذشته نبود، بلکه میراثی زنده از مقاومت محسوب می‌شد؛ میراثی که
همچنان الهام‌بخش نسل‌های آینده است.
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com