آیا جهان عرب در برابر پروژه استعماری ترامپ واکنشی قاطع نشان خواهد داد؟ یا این طرح نیز مانند بسیاری از برنامه‌های اشغالگری گذشته با انفعال کشورهای منطقه همراه خواهد شد؟
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان،
یادداشت خبرنگار؛ در دنیای سیاست، گاهی اظهاراتی شنیده می‌شود که به‌قدری فراتر از مرزهای منطق و عدالت است که بیشتر به رؤیاهای استعمارگران قرن نوزدهم شباهت دارد تا گفتار یک سیاستمدار قرن بیست‌ویکمی. این‌بار، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در جدیدترین اظهار نظر خود درباره بحران غزه، از طرحی سخن گفته که بیشتر به یک سناریوی اشغالگری کلاسیک شباهت دارد: انتقال دائم ساکنان غزه به کشورهای دیگر نظیر مصر و اردن، تصاحب این باریکه توسط اسرائیل و تبدیل آن به یک منطقه گردشگری!
ترامپ در اظهارات خود، این اقدام را نیازی به نیروهای آمریکایی ندانسته و مدعی شده که اسرائیل کنترل غزه را به او خواهد داد. نکته تکان‌دهنده‌تر اما واکنش کشورهای عربی است که تاکنون به شکلی قاطع در برابر این موضع استعماری ایستادگی نکرده‌اند؛ موضوعی که باعث شده ترامپ با اعتمادبه‌نفس بیشتری بگوید که آن‌ها در نهایت این کار را خواهند کرد.
نقض مداوم آتش‌بس و گروگان‌هایی که آزاد نمی‌شوند
از زمان اجرای آتش‌بس و تبادل گروگان‌ها میان اسرائیل و حماس، این توافق بارها از سوی اسرائیل نقض شده است. حملات پراکنده، ایجاد موانع برای ارسال کمک‌های انسانی به مردم محاصره‌شده و افزایش فشارها بر غیرنظامیان در غزه، همه نشان از آن دارد که تل‌آویو از این توافق تنها به‌عنوان ابزاری تاکتیکی بهره می‌برد. در مقابل، حماس نیز در واکنش به این عهدشکنی‌ها، روند تبادل گروگان‌ها را متوقف کرده است.
در چنین شرایطی، ترامپ بار دیگر در حمایت آشکار از اسرائیل، خواستار آزادی گروگان‌ها توسط حماس شده و هشدار داده که در غیر این صورت، «جهنمی در غزه» به پا خواهد شد. این تهدید آشکار، نه‌تنها پرده از ماهیت واقعی سیاست‌های او در قبال خاورمیانه برمی‌دارد، بلکه نشان می‌دهد که ذهنیت اشغالگری هنوز هم در میان برخی رهبران آمریکایی زنده است.
اشغالگری در قرن ۲۱؛ خیالی که به واقعیت نخواهد پیوست
تصور اینکه در سال ۲۰۲۵، یک سیاستمدار آمریکایی بتواند با چنین صراحتی درباره جابه‌جایی اجباری یک ملت، تصاحب سرزمین آن‌ها و تبدیل آن به یک مقصد گردشگری سخن بگوید، به‌خودی‌خود نشان‌دهنده افول ارزش‌های انسانی در سیاست‌های بین‌المللی است. این همان منطقی است که قدرت‌های استعماری قرن گذشته برای اشغال سرزمین‌های دیگر از آن بهره می‌بردند. اما واقعیت این است که فلسطین، حتی در سخت‌ترین شرایط، ثابت کرده که تاریخ آن را به فراموشی نخواهد سپرد.
غزه، نه یک زمین بایر برای پروژه‌های تفریحی میلیاردرهای آمریکایی، بلکه خانه میلیون‌ها انسانی است که حق زندگی در سرزمین خود را دارند. هرچند برخی رهبران منطقه‌ای واکنشی متزلزل نشان داده‌اند، اما مسئله فلسطین همچنان در وجدان جمعی جهان زنده است و چنین طرح‌هایی، هر چقدر هم با قدرت رسانه‌ای و حمایت‌های سیاسی همراه باشند، در نهایت محکوم به شکست خواهند بود.
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com