کریسمس در دل یک اردوگاه اسارت در موصل، جایی که دو اسیر مسیحی با همدلی آزادگان ایرانی، شادی‌ای بی‌نظیر را تجربه کردند و تاریکی اسارت برای لحظاتی رنگ باخت.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، سومین سال اسارت حسین عبدالستار اسلامی(راوی) در اردوگاه موصل یک قدیم بود؛ سال 1362. اردوگاه با حدود هزار و هشتصد اسیر ایرانی، مملو از صدای سکوت و رنج روزهای بی‌پایان بود. میان این اسرا، دو سرباز مسیحی، ادوارد ترمادو و سرکیسیان، روزهای دشوار خود را سپری می‌کردند.
کریسمس نزدیک شده بود. حس و حال این دو سرباز که در غربت اسارت دور از آیین و کلیسای خود بودند، بر چهره‌شان آشکار بود. غمی پنهان در چشم‌هایشان موج می‌زد. ستوان‌یار توپخانه، حسین گودرزی، فرمانده‌ای بود که نمی‌توانست این اندوه را نادیده بگیرد. او تصمیم گرفت کاری کند، هرچند کوچک، اما از دل برآمده.
گودرزی از فرمانده عراقی اردوگاه، سرهنگ حاج محمد، درخواست کرد که اجازه دهد این دو اسیر مسیحی به بغداد بروند و در کلیسای آنجا مراسم کریسمس را برگزار کنند. اما بغداد، شهری که سختگیری‌اش بر همه سایه انداخته بود، اجازه نداد. این خبر، بیشتر دل این دو هموطن اقلیت را شکست.
حسین گودرزی اما کوتاه نیامد. او تصمیم گرفت کریسمس را به داخل اردوگاه بیاورد. نخست، از گروهبان عراقی خواست تا یک درخت کاج به اردوگاه بیاورند. سپس به تمام اسرا اعلام کرد که برای تدارک این جشن، هرچه می‌توانند، فراهم کنند.
کپسول‌های منقضی‌شده از درمانگاه جمع‌آوری شد، پنبه‌ها به رنگ‌های مختلف آغشته شدند و همه این‌ها با هنرمندی ساده اما خلاقانه، شاخه‌های درخت کاج را آراستند. حتی خمیر نان‌های صمون، که معمولاً خوراکی نبود، خشک شد و به آرد تبدیل شد تا با آن حلوایی ساده تهیه کنند.
در روز جشن، اسرا سجاده‌هایشان را جمع کرده و اطراف آسایشگاه 8 را که ادوارد و سرکیسیان در آن بودند، تزئین کردند. فضای اسارتگاه که همیشه خاکستری بود، رنگ و بویی از شادی و همبستگی گرفت.
آن روز، درخت کاج کوچک، نه‌تنها نمادی از کریسمس، بلکه نشانه‌ای از دوستی و احترام به باورهای دیگران در دل اسارت شد. ادوارد و سرکیسیان با چشمانی خیس، میان دوستان مسلمان خود ایستادند و برای دقایقی کوتاه، تلخی اسارت را فراموش کردند.
کریسمسی که در دل اسارتگاه برگزار شد، تنها یک بار در طول آن سال‌های سخت اتفاق افتاد، اما تأثیر آن برای همیشه در دل کسانی که در آنجا بودند، باقی ماند.
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com