اسارت هرچه بیشتر ضمانت پایداری آن بیشتر

به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، استان خراسان رضوی، بارها در گزارشات خود بر این نکته مهم تاکید داشته‌ایم که انسجام و اتحادی که بین آزادگان ایران عزیزمان وجود دارد مثال زدنی و بی نظیر است و ریشه آن به همان دوران اسارت بر می‌گردد.

اسارت دور از وطن و در محاصره دشمن باعث یک اتحاد و انسجام نانوشته می شود که هر قدر زمان آن بیشتر باشد ضمانت پایداری آن نیز بیشتر می‌شود.

نوجوانی که در سن 15 سالگی اسیر می شود و قریب به 7 سال از عمر خود را به صورت شبانه روزی در کنار همرزمان و هم سنگران خود می گذارند محال است بتواند بعد از اسارت دوری آنها را تحمل کند. اسارت بدون هیچ تشریفاتی پیوندها را عمیق، برادری ها و دوستی ها را پایدار و جدایی را غیر ممکن می سازد.

گاهی حاشیه های دیدار با آزادگان زیباتر از متن اسارت می باشد چون اسارت و زجرهایش به پایان رسیده است اما ثمرات ارزنده آن همچنان پابرجاست.

روز چهارشنبه یکم آذرماه به دیدار آزاده «محمد برادران کاظمیان» رفتیم. هنوز بر جای خود آرام نگرفته بودیم که او بدون هیچ مقدمه‌‍ای گفت همسایه‌اش آزاده دیگری به نام «جلال رحیمی» است. برای ما شاید آقا جلال همانند سایر آزادگان عزیز باشد اما برای آقای کاظمیان، او نماد یک پیوند ناگسستنی است. وی در توصیف آقای رحیمی می‌گوید: «با هم به میدان مبارزه با دشمن رفتیم، وقتی در عرصه نبرد مجروح شدم با وجود آن که می توانست خود را از مهلکه به در کند اما بخاطر من تن به اسارت داد. حدود یکسال در اردوگاه از من مراقبت کرد تا توانستم بهبود نسبی پیدا کنم. سالهای اسارت را با هم و درکنار هم پشت سر گذاشته تا به وطن بازگشتیم، اما باز هم در کنار هم بودیم و در مکه، مدینه و عتبات عالیات عراق به زائران خدمت کردیم ولی باز هم به این بسنده نکرده و با هم قطعه زمینی را خریده و خانه‌ ساختیم و کنار هم زندگی می کنیم.»

کاظمیان وقتی از اسارت می‌گوید قبل از اینکه از زجرهایش بگوید از جوانمردی‌ها می‌گوید. بارها شاهد بوده است زمانی که صبح ها از خواب بیدار می‌شد لباسهایش را شسته و تمیز بالای سر خود می‌بیند بدون آنکه بداند چه کسی چنین خدمتی را به او داشته است، البته نه فقط برای او بلکه برای دیگران هم این اتفاق افتاده است.
هر کس می خواهد کاظمیان را  ببیند در مراسمات مذهبی موسسه او را در آشپزخانه حسینیه شهدای غریب  و  در حال  تهیه و طبخ غذاهای نذری  می یابد.

کاظمیان پس از بازگشت به وطن بهترین لحظات خود را حضور سید آزادگان مرحوم ابوترابی در منزلش می‌داند. آزاده عزیز ما در طول سالهای گذشته با همراهی تعداد دیگری از دوستان آزاده به سراغ خانواده های نیازمند آزاده‌ای رفته است تا بتوانند گره گشای مشکلات زندگی آنها باشند. خاطرات و حرفای دلنشین آقای کاظمیان زیاد است که در مجال این گزارش نمی گنجد.

برای ایشان و خانواده ایثارگرشان آرزوی سعادت، بهروزی و عاقبت بخیری داریم.

موسسه پیام آزادگان خراسان رضوی

انتهای پیام/

اِنَّ رَبّی لَسمیعُ الدُّعاء