تفاوت رفتار ما با اسرای عراقی و رفتار بعثی‌ها با اسرای ما از زبان یک عکاس

به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، آنچه از خاطرات اسرای دفاع مقدس می‌شنویم و می‌خوانیم، آغاز  اسارت رزمندگان ما، آغاز شکنجه‌ها و تشنگی و گرسنگی بود و گاهی بعثی‌ها به قدری اسرای ایرانی را شکنجه می‌کردند که این اسرا در غربت به شهادت می‌رسیدند.

«اباصلت بیات» که از عکاسان دوران دفاع مقدس است، در یکی از سوژه‌های عکاسی‌، سراغ اسرای عراقی رفته است که لحظه‌های نخست اسارتشان است و رزمندگان ایرانی به آنها آب می‌دهند. روایت این عکاس را در ادامه می‌خوانیم.

یکی از مناطقی که در اوایل جنگ حضور داشتم، آبادان بود. رزمنده‌ها توانسته بودند، حصر آبادان را بشکنند و حدود ۳ هزار نظامی عراقی را در این عملیات به اسارت بگیرند. همان طور که در این عکس می‌بینیم، نظامیان اسیر عراقی به شدت تشنه هستند و رزمنده ایرانی دارد  به آنها آب می‌دهد.

رزمنده‌های ایرانی حتی دست این اسرا را با نخ بسته‌اند؛ در حالی که دست نیروهای ایرانی توسط صدامی‌ها با سیم تلفن صحرایی بسته می‌شد. در اینجا ما آن تعداد از نیروهای عراقی را که مسن‌تر بودند، مورد احترام قرار می‌دادیم. در مقابل، بعثی‌ها مجروحین و اسیران سالخورده ما را می‌کشتند.

انتهای پیام/

لاحول ولاقوّه الاّبالله