نام حضرت زهرا (س) در زندان‌های بعثی، برای آزادگان سرود مقاومت بود؛ آنان که شب‌های شهادت این بانوی بزرگوار را با زمزمه عشق و توسل می‌گذراندند.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، یادداشت/ در میان سختی‌ها و تاریکی‌های بی‌پایان اسارت، هر آزاده‌ای داستانی از توسل به اهل بیت (ع) دارد؛ و در این میان، نام حضرت فاطمه زهرا (س) برای آنان نه‌تنها منشأ امید، بلکه چراغی در مسیر تحمل سختی‌ها بود.
حضرت فاطمه زهرا (س)، بانویی که الگوی صبر و ایثار بود، برای آزادگان دفاع مقدس تجسم تمام‌عیار بردباری در برابر رنج و درد شد. در روزهایی که اسرا از زخم شکنجه‌های جسمی و روحی دشمن بعثی رنج می‌بردند، صدای ناله‌ای از دل بلند می‌شد: «یا فاطمه الزهرا، ادرکنا!». این جمله که به زبان عشق جاری می‌شد، نه‌فقط دعایی برای رهایی، بلکه پلی میان دل‌های شکسته و لطف الهی بود.
یکی از آزادگان در خاطرات خود از لحظاتی روایت می‌کند که جمعی از اسرا در شب شهادت حضرت زهرا (س) در دل اردوگاه موصل با زبان روزه و دلی مملو از ایمان، زیارت‌نامه حضرت را زمزمه می‌کردند. در آن سکوت وحشتناک و زیر نگاه خشن نگهبانان، این نجواها، قطره‌های آرامشی بود که بر زخم‌هایشان مرهم می‌گذاشت.
بانوی دو عالم برای اسرای ما نمادی از حق‌طلبی بود. همان‌گونه که ایشان در برابر ظلم و ستم زمانه ایستاد، آزادگان نیز با تأسی به ایشان و با توسل به نام مبارکشان، مقاومت و صبوری را در دل‌های خسته خود زنده نگه داشتند.
امروز که به یاد شهادت آن بانوی بزرگوار به سوگ می‌نشینیم، روایت‌های آزادگان یادآوری می‌کند که حتی در تاریک‌ترین لحظات زندگی، یاد اهل بیت (ع) می‌تواند چراغ امیدی باشد که مسیر ما را روشن کند. باشد که زندگی ما نیز از این نور فاطمی روشن گردد.
روح‌مان از توسل به حضرت فاطمه زهرا (س) لبریز باد.
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com