نامه‌ای به دل اسارت، که هرچند به مقصد نرسید، اما حکایتی ماندگار از عشقی است که هیچ فاصله‌ای نتوانست محدودش کند.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، استان خراسان رضوی، در میان روزهای سخت و تاریک دوران اسارت، گاهی یک نامه می‌توانست نوری باشد که دل‌های خسته را به زندگی بازگرداند؛ نوری که حتی اگر به مقصد نمی‌رسید، در جان نگارنده‌اش جرقه‌ای از امید روشن می‌کرد.
نامه‌ای که تصویرش را می‌بینید، یکی از همان پیام‌های بی‌کلام اما پُرمعناست؛ حلقه‌ای کوچک از زنجیری بزرگ که روحیه آزادگان را زنده نگه می‌داشت. این نامه، همان‌قدر ساده است که ارزشمند. کاغذی که در راه دست‌های اسیری در اردوگاه‌های دورافتاده جان گرفته و واژه‌هایی که هر کدامشان قصه‌ای از دل تپنده یک عاشق است.
واژه‌هایی که از دل برخاستند.
این نامه نه فقط خطوطی بر کاغذ، بلکه قطره‌هایی از دنیای بی‌انتهای یک قلب عاشق است. نگارنده، در سطرسطر نامه، مسافت‌های طولانی میان خود و عزیزانش را شکسته و برای دقایقی، دلش را به پرواز درآورده است. او از خاک و خون، از دوری و امید، از روزهایی که سختی‌شان با عشق به عزیزان شیرین می‌شد، سخن گفته است.
شاید امروز، در عصر ارتباطات و دنیای دیجیتال، نتوانیم تصور کنیم که چطور یک نامه، که ماه‌ها در راه بوده است، می‌توانسته معنای زندگی برای یک اسیر باشد. اما برای آزادگان، همین کاغذهای ساده پر از واژه، چیزی فراتر از یک وسیله ارتباطی بودند. آن‌ها پلی بودند که دل‌های جداافتاده را به هم متصل می‌کردند؛ سفیرانی از سرزمین امید.
نامه‌ای که به مقصد نرسید
اما داستان این نامه متفاوت است. این نامه هرگز به مقصد نرسید. امروز، پس از گذشت سال‌ها، این نامه به همراه صدها نامه دیگر از دل آرشیو جمعیت هلال احمر خراسان رضوی بیرون آمده است؛ نامه‌هایی که در نیمه‌راه متوقف شدند اما همچنان حامل پیام‌های جاودانه‌ای هستند.
این نامه‌ها، امروز دیگر فقط یادگاری از گذشته نیستند. آن‌ها سندی هستند از عشقی که هیچ مرزی نمی‌شناخت، از امیدی که حتی در سخت‌ترین روزها زنده می‌ماند، و از انسان‌هایی که در نهایت ایثار و صبر، خود را وقف عشق و آزادگی کردند.
از عشق در اسارت تا شمعی در وطن
عبارات ساده این نامه‌ها، زمانی معنا گرفتند که آزادگان عزیز به وطن بازگشتند. آن‌ها، عاشقانی بودند که پس از سال‌ها دوری، پروانه‌وار گرد شمع وجود همسران و عزیزان خود سوختند و با جان و دل نشان دادند که واژه‌هایی که روزی بر کاغذ نوشتند، چیزی بیش از کلمات بودند؛ آن‌ها عهدی ابدی بودند.
این نامه‌ها، امروز روایتگر داستان‌هایی هستند که نه در افسانه‌ها، بلکه در قلب تاریخ دفاع مقدس جریان دارند. داستان‌هایی که نشان می‌دهند عشق و ایمان، حتی در زنجیر، هرگز از بین نمی‌رود.
آیا ما می‌توانیم در میان روزمرگی‌هایمان، چنین عشقی را درک کنیم؟
#نامه-اسارت
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com