شهید ترکاشوند پس از آزادی در شهریور ۱۳۶۹، تنها سه ماه فرصت یافت تا در کنار خانواده‌اش باشد. اما تأثیرات مخرب شکنجه‌ها و شرایط طاقت‌فرسای دوران اسارت، سلامت جسمی او را نابود کرده بود. در ۶ آذر همان سال، او به قافله شهیدان پیوست.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، در تاریخ ایران، افرادی هستند که نامشان فراتر از زمان و مکان، در قلب تاریخ می‌درخشد. یکی از این شخصیت‌ها شهید آزاده بهروز ترکاشوند است؛ مردی که هم در جبهه‌های جنگ و هم در بندهای اسارت، تصویری از صبر، ایمان و مقاومت را به نمایش گذاشت و در نهایت، با شهادتش الگویی برای آزادگی و انسانیت شد.
تولد و ورود به میدان جهاد
شهید بهروز ترکاشوند، در تاریخ اول
فروردین ماه ۱۳۴۷ در شهر اراک به دنیا آمد. وی در یک خانواده نظامی متولد
شد؛ پدرش علی‌محمد از اعضای ژاندارمری بود. در دوران کودکی به کسب
مهارت‌های فنی و عملی پرداخته و در سنین نوجوانی به عضویت بسیج درآمد.
علاقه و اشتیاق به جبهه‌ها او را در نهایت به ثبت تغییر تاریخ تولد در
شناسنامه‌اش و اعزام به مناطق جنگی کشاند. با آغاز جنگ تحمیلی، او در صفوف نخست مدافعان وطن قرار گرفت و در عملیات‌های سرنوشت‌سازی همچون والفجر ۸، بدر و کربلای ۵ نقشی کلیدی ایفا کرد.
او در یکی از مأموریت‌های شناسایی در منطقه فکه در سال ۱۳۶۵، پس از نبردی سنگین با نیروهای بعثی، به اسارت دشمن درآمد. این آغاز یکی از سخت‌ترین دوران‌های زندگی او بود.
دوران مقاومت در اسارت
دوران اسارت پنج‌ساله شهید ترکاشوند در اردوگاه‌های عراق، به روایت بسیاری از هم‌رزمانش، نمادی از ایستادگی و معنویت بود. بهروز، علی‌رغم شکنجه‌های جسمی و روحی، همواره در نقش یک رهبر معنوی برای دیگر اسرا ظاهر می‌شد. او با حفظ روحیه جمعی آزادگان، آن‌ها را به پایداری و مقاومت دعوت می‌کرد و در برابر تحقیرها و فشارهای بعثی‌ها کوتاه نیامد. او همچنین به دلیل پایداری و ایمان، از سوی سید آزادگان، حجت‌الاسلام ابوترابی‌فرد، به عنوان یکی از نمونه‌های برتر آزادگان معرفی شد.
یکی از معروف‌ترین رویدادهای دوران اسارت او، حضور در زیارت اجباری کربلا بود. او با شجاعت شعارهای مذهبی و انقلابی سرداد و به نشانه اعتراض، حاضر به تبعیت از برنامه‌های نمایشی رژیم بعث نشد. همین اقدام، شکنجه‌های سخت‌تری برایش به همراه داشت، اما حتی این سختی‌ها نتوانست اراده‌اش را درهم بشکند.
آزادی و شهادت؛ جسمی که شکست، اما روحی که جاودانه ماند
شهید ترکاشوند پس از آزادی در شهریور ۱۳۶۹، تنها سه ماه فرصت یافت تا در کنار خانواده‌اش باشد. اما تأثیرات مخرب شکنجه‌ها و شرایط طاقت‌فرسای دوران اسارت، سلامت جسمی او را نابود کرده بود. در ۶ آذر همان سال، او به قافله شهیدان پیوست.
یادگاری برای نسل‌ها
شهید بهروز ترکاشوند، با زندگی و شهادتش، الگویی بی‌نظیر برای نسل‌های آینده است. او نشان داد که مفهوم مقاومت، نه تنها در میدان جنگ بلکه در برابر فشارهای بی‌امان اسارت نیز معنا پیدا می‌کند. زندگی او، پیام روشنی برای امروز ما دارد: در برابر ظلم و نابرابری، حتی در سخت‌ترین شرایط، می‌توان آزاده زیست.
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com