ناصر جلینی، هشت سال از عمر خود را در اردوگاه‌های اسارت عراق سپری کرده است. او از معدود آزادگانی است که پس از آزادی، تمامی وسایل شخصی‌اش را که در دوران اسارت به همراه داشت، در کوله‌ای ۴۰ کیلویی با خود به خانه آورد.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، در یک عصر پاییزی آرام، چهارشنبه ۲۳ آبان، با اشتیاق به منزل ساده اما پرخاطره ناصر جلینی، آزاده سرافراز کشورمان، قدم گذاشتیم. استقبالی گرم و صمیمانه از مردی که داستان زندگی‌اش آمیزه‌ای از رنج، مقاومت، و هنر است.
هشت سال اسارت؛ هشت سال ایستادگی
ناصر جلینی، هشت سال از عمر خود را در اردوگاه‌های اسارت عراق سپری کرده است. او از معدود آزادگانی است که پس از آزادی، تمامی وسایل شخصی‌اش را که در دوران اسارت به همراه داشت، در کوله‌ای ۴۰ کیلویی با خود به خانه آورد. این وسایل، هر یک سندی زنده از تاریخ و یادگاری گران‌بها از روزهای دشوار و مقاومت اوست؛ مجموعه‌ای که به‌راستی می‌تواند شالوده یک موزه شخصی شود.
از دانشگاه تا میدان نبرد
جلینی پیش از جنگ، تحصیلات خود را در رشته «مهندسی ساخت و تولید ماشین ابزار» از دانشگاه امیرکبیر به پایان رساند. پس از اسارت، او تحصیلات خود را در رشته «علوم قرآن و حدیث» ادامه داد و در نهایت، مسیر زندگی‌اش را به آموزش و پرورش گره زد. او سال‌ها در هنرستان شهید کاظمیان مشهد به آموزش دانش‌آموزان پرداخت و در سال ۱۳۸۲ با افتخار بازنشسته شد.
روایتی از مقاومت در خط مقدم و پس از آن
ناصر جلینی با لحنی شیرین و جذاب از روزهای حضورش در دفاع مقدس می‌گوید:
«سال ۱۳۶۰، در دوره آموزشی، فرمانده تشخیص داد که من می‌توانم بیسیم‌چی خوبی باشم. پس از آموزش، به بوکان اعزام شدم و با شهید ولی‌الله چراغچی همراه شدم. ۲۲ روز او را در عملیات‌ها همراهی کردم تا در نهایت در یکی از مأموریت‌ها، تیر خوردم و به همراه دو نفر دیگر به اسارت دشمن بعثی درآمدیم.»
او از لحظه‌ای می‌گوید که فرمانده دشمن قصد تیر خلاص زدن به او داشت اما منصرف شد: «به‌شدت مجروح بودم و به اسارتی رفتم که فرجامش تنها نزد خداوند معلوم بود.»
اسارت، فرصتی برای شکوفایی
جلینی از زمان اسارتش به‌عنوان فرصتی برای یادگیری یاد می‌کند. او با کمک یکی از هم‌رزمانش، فیزیک و شیمی آموخت و نزد یکی از اسرای سبزواری به یادگیری قرآن پرداخت. این دوران برای او نه‌تنها آزمونی برای مقاومت جسمی و روحی، بلکه بستری برای ارتقای دانش و معنویت بود.
هنرمندی که ناشناخته ماند
شاید برای بسیاری باورپذیر نباشد، اما این آزاده سرافراز علاوه بر دانش و مقاومت، هنرمندی بی‌بدیل است. آثار نقاشی و خطاطی او جلوه‌هایی از روح لطیف و ذوق سرشار او را به نمایش می‌گذارد. خلاقیت و توانایی هنری او چنان است که هر بیننده‌ای را حیرت‌زده می‌کند.
افتخاری برای جامعه آزادگان
ناصر جلینی نمادی از صبر، ایثار، و هنر است. او در دل رنج‌هایش، آثاری ماندگار خلق کرده و زندگی‌اش الهام‌بخش نسل‌های آینده است. امید آن می‌رود که از این گنجینه ارزشمند به‌خوبی بهره‌برداری شود. نام او در کنار دیگر آزادگان این مرز و بوم، جاودانه خواهند ماند.
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com