تاریخ به‌خوبی چهره‌های شهدای میدان نبرد را به‌یاد دارد، اما شهدای غریب اسارت، با جانفشانی در دل اسارت، در ظلمتی بی‌پایان برای حفظ آرمان‌ها جنگیدند؛ آنان که در جهاد با سکوت، ایثار را به یادگار گذاشتند.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، یادداشت خبرنگار پیام آزادگان؛ در
تاریخ ایران، به‌ویژه در دوران جنگ تحمیلی، تعداد زیادی از رزمندگان در
اسارت دشمن قرار گرفتند. اما از آنجا که رسانه‌ها و تاریخ‌نگاران بیشتر به
شهدای میدان جنگ پرداخته‌اند، نقش شهدای غریب اسارت در حافظه جمعی کمتر
مورد توجه قرار گرفته است. این غیبت در تاریخ‌نگاری، در کنار سرنوشت دردناک
و گمنام این شهیدان، به نوعی تحریف و نادیده گرفتن ایثار آنها محسوب
می‌شود.
شهدای غریب اسارت، گروهی از قهرمانان گمنامی هستند که در سکوت و ظلم اسارت
جان خود را فدای آرمان‌های انسانی و میهنی کردند. در حالی که آمار دقیقی از
شهدای غریب اسارت موجود نیست، منابع جدید نشان می‌دهند که این شهدا بیش از
۲ هزار نفر تخمین زده می‌شوند. اما در کمال تاسف، تنها ۱۵۳ شهید غریب
اسارت در ثبت‌های رسمی صلیب سرخ جهانی قرار گرفته‌اند. این فاصله‌گذاری
میان واقعیت و مستندات رسمی، خود گواهی بر مظلومیت و گمنامی این عزیزان
است.
در دوران جنگ تحمیلی، عراقی‌ها با ارتکاب جنایت‌هایی بی‌رحمانه علیه اسرای
ایرانی، از انواع شکنجه‌های جسمی و روانی استفاده کردند. اما آنچه که شاید
از چشم بسیاری دور مانده، نقش مجامع بین‌المللی و نهادهایی مانند صلیب سرخ
در نادیده گرفتن وضعیت اسراست. علی‌رغم ادعای حمایت از حقوق بشر، این
نهادها نتوانستند یا نخواستند به‌طور مؤثر در خصوص وضعیت اسرای ایرانی
مداخله کنند. بسیاری از اسرا در شرایطی غیر انسانی و بدون رعایت اصول اولیه
حقوق بشر در بازداشت‌های طولانی‌مدت نگهداری شدند.
شهدای غریب اسارت، نمونه‌های بی‌نظیری از ایثار و فداکاری در تاریک‌ترین لحظات تاریخ مقاومت‌اند. اسارت برای این شهیدان نه تنها به‌عنوان یک وضعیت جسمی، بلکه تجربه‌ای معنوی و روحی بود که در آن سخت‌ترین فشارهای روانی و جسمی را متحمل شدند. این دسته از شهدا نه‌تنها در میدان نبرد، بلکه در دستان دشمن نیز به مبارزه‌ای بی‌پایان پرداخته و در برابر ظلم و بی‌رحمی مقاومت کردند.
یادآوری زندگی شهدای غریب اسارت باید در کنار تشریح سختی‌هایی باشد که در دوران اسارت بر آنان گذشت. بسیاری از این عزیزان در اسارت نه تنها در معرض شکنجه‌های جسمی شدید قرار گرفتند، بلکه با حربه‌های روانی نیز دست به گریبان شدند. زندان‌های مخوف عراق و فشارهای بی‌امان بر روح و جسم اسیران، بخشی از دنیای پیچیده‌ای بود که این شهدای مظلوم در آن زندگی کردند. آنها نه‌تنها در برابر دشمن، بلکه در برابر ناتوانی و سکوت جهان در برابر رنج‌های خود ایستادند.
یکی از ویژگی‌های بارز شهدای غریب اسارت، توانایی آنها در حفظ کرامت انسانی در دل این شرایط طاقت‌فرسا بود. این که چگونه در برابر اهانت‌ها و شکنجه‌ها، خود را در خط جهاد و مقاومت می‌یافتند و در عین اسارت، روحیه‌های خود را حفظ می‌کردند، سوالی است که به‌شدت نیازمند پاسخ است. چراکه این نوع از مقاومت نه تنها به توان جسمی، بلکه به قدرت روحی و ایمان شخصی آنان برمی‌گشت. این شهیدان در طول دوران اسارت به نوعی در حال جنگ با خود و باورهایشان بودند، به‌طوری که هر لحظه‌ای که به زندان‌های دشمن سپرده می‌شدند، در درونشان نبردی سخت با یأس و ناامیدی داشتند.
آموزه‌های این شهدای غریب برای نسل‌های آینده حائز اهمیت فراوان است. این آموزه‌ها نه‌تنها در زمان جنگ، بلکه در زندگی روزمره ما نیز کاربرد دارد. آنها در سکوت اسارت، پایداری و استقامت را با رفتار خود نشان دادند، بدون آنکه نیازی به کلمات داشته باشند.
در نهایت، زندگی و شهادت این شهیدان باید در قالب یک گفتمان دائمی به نسل‌های آینده منتقل شود تا بتوان از آنان به‌عنوان الگوهایی برای ایستادگی در برابر ناملایمات زندگی یاد کرد. کتمان داستان‌های این شهیدان غریب نه تنها ظلم به تاریخ است، بلکه ظلم به خودمان و به آرمان‌های انسانی است که آنها برایش جانشان را فدای کردند.
یاد شهدای غریب اسارت، باید با بازشناسی واقعیات و واقعیت‌هایی که آنها به‌خوبی درک کردند، زنده بماند. این یادبود، یادآوری ایمان، مقاومت و فداکاری است که حتی در دل تاریکی و در گوشه‌های دورافتاده و بی‌خبر از دنیا در اسارت، می‌تواند به نور تبدیل شود.
انتهای پیام/
برای ورود به ویکی آزادگان اینجا کلیک کنید / www.wikiazadegan.com