ایمان و عمل صالح حاج ابراهیم رئیسی بود که از او یک چهره محبوب و یک شخصیت ملی ساخت. با حضور میلیونی ملت عزیز ایران او رئیس جمهور دلها شد و نامش در تاریخ جمهوری اسلامی ایران جاودانه شد.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، انتخابات برگزار شد، ولی با همه انتخابات گذشته فرق داشت. فقط یک کاندیدا داشت. نیازی به صندوق آرا و یا دستگاه الکترونیکی نبود، چون کاملا حضوری بود. تعداد آرا مردم آنقدر زیاد بود که قابل شمارش نبود. هیچ کس نگفت تقلب شده و یا تخلفی صورت گرفته است. بدون هیچ تبلیغاتی، همه آمده بودند. هیچ شرایط سنی وجود نداشت، حتی نوزاد در آغوش مادر هم می‌توانست رای دهد.
پیرمرد و پیرزنی که سواد خواندن و نوشتن هم نداشتند، می‌توانستند به راحتی رای دهند. نیازی به شناسنامه و کارت ملی هم نبود. همیشه انتخابات از صبح جمعه شروع می‌شد و حداکثر تا ۱۲ شب تمام می‌شد، اما این انتخابات از صبح روز دوشنبه ۳۱ اردیبهشت شروع شد و به دلیل استقبال بیش از حد مردم تا غروب پنجشنبه سوم خرداد ۱۴۰۳ ادامه یافت.
رئیس‌جمهور محبوب ملت، آقای سید ابراهیم رئیسی، برای تشکر از مردم توانست خودش را به شهرهای تبریز، قم، تهران، بیرجند و مشهد برساند و از حضور کم نظیر آنان تشکر کند و اعلام کند که قرار است همیشه خادم الرضا باشد. ولی مردم این شهرها به محض آنکه او را دیدند شیون سر دادند، گریه کردند، سینه زدند و مردم شهرهای دیگر هم با اینکه ایشان را ندیدند مثل شهرهای دیگر با لباس سیاه به خیابان‌ها آمدند و به سر و سینه زدند. رهبر فرزانه انقلاب هم حکم ایشان را تایید و تنفیذ کردند که «رئیسی عزیز، خستگی نمی‌شناخت.»
مراسم تحلیف ریاست جمهوری هم با حضور نمایندگان ۹۰ کشور دنیا در سالن اجلاس سران برگزار شد. البته آخرین جلسه هیات دولت در تاریخ ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ در هلیکوپتر و با حضور یک وزیر و یک استاندارد و یک امام جمعه و یک سردار و چند خلبان به نمایندگی از بقیه اعضای هیات دولت تشکیل شده بود و همه آنان هم پیمان شدند که برای مردم خدمت کنند. اما آنقدر پروانه‌وار دور مردم چرخیدند که خود سوختند تا مردم نسوزند.
محمد رضا کوچک زاده
مجمع هیئت‌های آزادگان استان تهران