پدر و پسر آزاده‌ای که بالاخره از هم جدا شدند

به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، استان خراسان رضوی، در سال 1361 پدر و پسری که آن زمان ساکن اهواز بودند وانت نیسانی را از مقر پشتیبانی جنگ زینبیه اهواز تحویل گرفته و عازم سفری می شوند که سرنوشت آنها به گونه ای رقم میخورد که از آنها پدر و پسری افسانه ای می سازد. پدر که در آن ایام به تازگی برادرش به شهادت رسیده بود تصمیم می گیرد راه برادرش را ادامه داده و لذا هر آنچه برای شیرین کردن کام رزمندگان اسلام نیاز است با خود برداشته و به همراه پسرش رهسپار جبهه‌ها می شوند تا سهمی از دفاع مقدس مردم ایران داشته باشند. سرانجام در جریان عملیات رمضان و در نتیجه طوفان گرد و خاک در میدان مین دشمن گرفتار شده و دست تقدیر سرنوشت این پدر و پسر دوست داشتنی را جوری رقم میزند که اسیر دشمن بعثی شوند تا علاوه بر دفاع مقدس سهمی هم از نیمه پنهان دفاع مقدس داشته باشند.

برای بعثی ها فرقی نداشت که این پدر و پسر فقط برای سیراب کردن کام تشنه رزمندگان در صحنه نبرد حضور داشته اند و لذا همانند سایر اسراء با آنها برخورد کرده و بعنوان اسیر نظامی قلمداد شده و بمدت 97 ماه تا بازگشت آزادگان به میهن  زجر اسارت و دوری از وطن را تحمل کردند. پدر و پسر در دوره اسارت مدتی از هم جدا شده و مابقی مدت اسارت را  با هم در یک اردوگاه بوده اند.

تصور اینکه پدری هم خودش اسیر دست دشمن بی رحم باشد و هم شکنجه پسر 12 ساله اش را نظاره کند واقعا سخت است. آقای حسین احمدی و پسرش علیرضا، پس از آزادی هرگز از هم جدا نشده و همواره در کنار هم بودند تا اینکه تقدیر و مشیت الهی بر این قرار گرفت که پس از مدتی تحمل بیماری پدر راه آسمان را در پیش گیرد و روز جمعه 7 مهرماه روح پاکش بسوی آسمان پرواز نماید.

آزادگان سرافراز استان خراسان رضوی، عروج یکی از اعضاء خانواده بزرگ آزادگان را تسلیت و تعذیت عرض نموده و خود را در این مصیبت بزرگ شریک و سهیم می دانیم و همین جا نیز لازم میداند یاد و خاطره همسر مکرمه ایشان مرحومه مغفوره حاجیه خانم احمدی که مدت 8 سال رنج اسارت همسر و فرزند عزیزش را صبورانه تحمل نمود گرامی بداریم.

برای همرزم مجاهدمان علو درجات و برای خانواده معزز و ایثارگر ایشان صبر و اجر آرزومندیم.

انتهای پیام/

الحمدالله رب العالمین