همکاری با دشمن از پدیده‌های مذموم وناگوار در اردوگاههای اسرای جنگی است.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، همکاری با دشمن بعثی در پوشش خبر چینی که برخی به اشتباه از آن جاسوسی یاد می کنند از پدیده های مذموم وناگوار در اردوگاههای اسرای جنگی است و این پدیده نتیجه همان قاعده کثیف دنیای سیاست می باشد که هدف وسیله را توجیه می‌کند. در میان آزادگان عزیز و در بیان خاطرات آنها نیز از وجود افرادی یاد می‌شود که با اهداف و انگیزه‌هایی خلاف مسیر سایر آزادگان حرکت کرده و در زمره همکاری کنندگان با دشمن قلمداد می شدند اما آیا می شود به هرکسی که بر خلاف انتظار رفتارهایی هنجار شکنانه داشته جاسوس گفت؟! بهتر است ابتدا تعریفی حقوقی از جاسوس داشته باشیم که بر اساس آن به هر همکاری با دشمن با انگیزه های متفاوت جاسوسی گفته نمی شود. و اما جاسوس کیست؟ اصولا جاسوس از منظر حقوقی «به شخصی اطلاق می‌شود که در پوشش‌های متقلبانه یا مخفیانه و به نفع دشمن درصدد تحصیل و تجسس، پیرامون اسرار یا تحصیل اطلاعات، اشیا یا سایر مدارک و اسناد مربوط به استعداد و توانایی‌های نظامی، اقتصادی و فرهنگی مربوط به یک کشور و انعکاس آنها به کشور دشمن باشد».
آقای «حسین عرب» یکی از آزادگان عملیات خیبر در نشست روایان اینگونه روایت می‌کند: «بعثی ها در جذب اسرای ایرانی ابتدا از شیوه های ضرب و شتم، تهدید و بعد از انگیزه های قومی و نژادی استفاده میکردند.
آقای صادق پاشایی آزاده دیگر در این نشست گفت: «بعثی ها از رادیو عراق برای جلب و جذب رزمندگان در خطوط مقدم استفاده کرده و با پخش پیامهای نامربوط و به سخره گرفتن نامها و نشانهای نیروهای ایرانی با بکار بردن القاب و واژه های سخیف و زشت و نیز ارعاب نیروها و با وعده های جذاب همچون مهاجرت سعی در متقاعد کردن نیروها برای پناهندگی و فاصله گرفتن از رزمندگان اسلام داشتند و همچنین برخی نیروهای ایرانی هم بودند که در کنار عراقیها به شکنجه اسرا می پرداختند فقط بخاطر اینکه از اندک حمایت عراقیها برخوردار شوند».
آقای موسوی آزاده دیگری که در این نشست حضور داشت دسته بندی جالبی از افرادی داشت که خواسته یا ناخواسته در برنامه فریب دشمن گرفتار می شدند. وی معتقد بود اولین گروهی که جذب عراقیها می شدند افراد ساده لوح و زود باور بودند. دومین دسته افراد ترسو که با کوچکترین تهدیدی هرچی اطلاعات داشتند ارائه میکردند. سومین گروه افرادی بودند که بنده شکم بودند و طاقت گرسنگی و تشنگی را نداشته و با عراقی ها همکاری میکردند. دسته چهارم هم قاچاقچیانی بودند که از بد حادثه در کمین عراقی ها گرفتار شده و به عنوان اسیر به اردوگاهها آورده شده بودند واین دسته نیز تابع هیچ اعتقادی جز منافعشان نبودند.
در ادامه این نشست سوال دیگری طرح شد که چه عواملی باعث میشد افراد خبر چینی کنند؟!
تا اینجای ماجرا و بر اساس اطلاعات ارائه شده در این نشست رفتار برخی اسرا هیچ شباهتی به تعریف از یک جاسوس به معنای واقعی آن ندارد.
آقای پاشایی معتقد است باید بین جاسوسی و همکاری با عراقی ها تفاوت قائل شد چون برخی رفتارها ناشی از ضعف نفس افراد و اعتقادات آنها داشت و دلیل جاسوسی آنها نبود. یکی دیگر از آزادگان معتقد بود : «برخی طاقت شکنجه نداشتند و به ناچار حرف هایی میزدند که اگر به میل خودشان بود قطعا چنین نمی کردند.
آزاده دیگری به نام محمود پهلوان نیز معتقد است برخی اسرا بخاطر لجبازی با سایر اسرا با عراقی ها همکاری داشتند و اصلا نیتشان جاسوسی نبود.
اما آقای عبداللهی آزاده دیگر این نشست تعریف جامع تری از جاسوس داشت و معتقد بود جاسوسی یک فعالیت حرفه‌ای است و کار هر کسی نیست. وی می گوید جاسوس یا ستون پنجم به عواملی اطلاق می شود که با اهداف ونیات و سازماندهی قبلی در بین اسرا نفوذ کرده و رفتارهای آنها به راحتی قابل شناسایی نیست و در همین مورد به گروهی اشاره داشت که بعد از قبول قطعنامه و آتش بس، از سوی منافقین ماموریت پیدا کرده بودند با لباس روحانی و چهره های انقلابی که گفته می شد از سوی امام ماموریت یافته تا با اسرا دیدار داشته و افراد شاخص بین اسرا را بشناسند تا پیام آنها را به امام منتقل کنند که البته این گروه به سرعت شناسایی و نقشه آنها خنثی شد.
نکته جالب توجهی که در مورد آن اتفاق نظر وجود داشت این بود که بر اساس باور بسیاری از اسرای ایرانی جاسوسان اصلی را افراد منتسب به صلیب سرخ جهانی می دانستند که با وجهه بین المللی با اسرا گفتگو و آنها را تخلیه اطلاعاتی کرده و به عراقی ها منتقل میکردند.
نشست روایان با موضوع انگیزه های همکاری با دشمن در اسارت ابعاد گسترده تری دارد که در نشستهای آتی در مورد آن بحث وگفتگو خواهد شد.
موسسه پیام آزادگان خراسان رضوی
انتهای پیام/
رَبَّنا عَلَیْکَ تَوکَّلْنا وَ اِلَیْکَ اَنَبْنا وَ اِلَیْکَ الْمَصیُر.