بارها اتفاق می‌افتاد که هنگام نماز دژخیمان بعثی به بچه‌ها حمله می‌کردند و جهت آنها را از قبله تغییر می‌دادند و نماز را بهم می‌زدند حتی یک شب مجبور شدیم نماز مغرب و عشا را به حالت خوابیده و زیر پتو به جا بیاوریم.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، ماه مبارک رمضان در جبهه‌های جنگ، زیر آفتاب سوزان و باران آتش و گلوله،
حال و هوایی دیگر داشت. در طول هشت سال دفاع مقدس، حدود 15 هزار نفر در ماه
مبارک رمضان به درجه رفیع شهادت نائل آمدند. شنیدن خاطرات مربوط به ماه
مهمانی خدا در روزهای اسارات نیز خواندنی است. در لابه‌لای خاطرات رزمندگان و اسرا ردپایی از حال و هوای این ماه مبارک
دیده می‌شود.
در ادامه خاطراتی از ماه مبارک رمضان از زبان آزاده «سردار مرتضی حاج باقری» آمده که خواندن آن خالی از لطف نیست.
«ما در دوران اسارت جز مفقودین بودیم یعنی نه ایران از ما خبر داشت و نه صلیب سرخ جهانی نام ما را ثبت کرده بود. به همین جهت مشکلات ما از سایر اسرا بیشتر بود. هیچ نام و نشانی از ما در جایی نبود. عراقی‌ها به ما خیلی سخت می‌گرفتند جز ارتباط و تکیه به خدا هیچ راهی نبود تنها امیدمان استعانت خداوند بود یکی از راه‌های تحکیم ارتباط الهی بحث نماز و روزه بود. بچه‌هایی که با ما در اردوگاه 12 و 18 بودند تقریبا ماه رجب و ماه شعبان را در استقبال از ماه رمضان روزه می‌گرفتند هر چند که روزه گرفتن و نماز خواندن حتی به صورت فرادی هم جرم بود. بارها اتفاق می‌افتاد که هنگام نماز دژخیمان بعثی به بچه‌ها حمله می‌کردند و جهت آنها را از قبله تغییر می‌دادند و نماز را بهم می‌زدند حتی یک شب مجبور شدیم نماز مغرب و عشا را به حالت خوابیده و زیر پتو به جا بیاوریم. روزه گرفتن جرم سنگین‌تری بود بچه‌ها غذای ظهر را می‌گرفتند و در یک پلاستیک می‌ریختند چهار گوشه آن را جمع کرده و گره می‌زدند سپس این غذا را در زیر پیراهن خود پنهان می‌کردند و افطار می‌خوردند اگر موقع تفتیش از کسی غذا می‌گرفتند او را شکنجه می‌دادند. آن غذای سرد ظهر با غذای مختصری که احیانا در شب می‌دادند را بچه‌ها به عنوان افطار می‌خوردند و تا افطار بعد به همین ترتیب می‌گذشت».
انتهای پیام/
حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ