فجرِ رهایی| برنامه‌های آسایشگاهی در وقت بسته بودن درها انجام می‌گرفت

به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، با توجه به این که قلب‌ها و دل‌ها عاشق اسلام، انقلاب و امام(ره) بود، سعی می‌شد حرکت‌ها و برنامه‌ها همین جهت‌‌ها را داشته باشد یعنی با این که اسیر بودند و محدودیت‌های فراوانی داشتند اما خود را مسلمان و ایرانی می‌دانستند. لذا تلاش می‌نمودند در غم و شادی‌های ملت بزرگ ایران سهیم باشند.

در میلاد ائمه اطهار علیهما السلام به طور شایسته عرض ادب می‌شد. در شهادت‌ها مراسم عزا برپا می‌داشتند.هفته وحدت(میلاد رسول مکرم) برنامه‌های خاص خود را داشت. در دهه مبارک فجر تلاش فراوانی برای بزرگداشت آن انجام می‌گرفت. مسابقات حفظ قرآن و نهج البلاغه، کشتی، تئاتر، فوتبال، والیبال، بسکتبال و پینگ پنگ از قبل برنامه‌ریزی می‌گشت.

برنامه‌ها دو بخش بود. آسایشگاهی و اردوگاهی. برنامه اردوگاهی وقت باز بودن درها و آزاد بودن تردد صورت می‌گرفت. برنامه‌های آسایشگاهی در وقت بسته بودن درها انجام می‌گرفت.

اولین روز دهه فجر در یکی از آسایشگاه‌ها شروع برنامه‌ها و ساعت آن اعلام می‌شد. یکی از قاریان آیاتی چند از قرآن مجید با صوتی زیبا قرائت می‌کرد. چندین نفر به زبان‌های متعدد ترجمه آیات را می‌گفتند. دکوراسیونی که تهیه می‌شد بسیار ساده ولی جذاب بود. به طور مثال روی پتوی سیاهی با صابون به خط زیبایی خیر مقدم نوشته می‌شد. با ابر تریبون می‌ساختند. با پتوها صندلی برای مجریان تهیه می‌کردند.

این برنامه‌ها با نظم و نگهبانی‌های دقیق صورت می‌گرفت تا خدای ناخواسته عراقی‌ها از آن مطلع نشوند و با توجه به احتمال فاش شدن موضوع و ورود ناگهانی سربازان عراقی به آسایشگاه و مقابله با آن‌ها قبل از اجرای برنامه برای هرفردی وظیفه‌ای مانند بهم زدن دکور، جمع کردن وسایل و خلاصه عادی کردن محل، تعیین می‌شد. بعد از اتمام برنامه‌ها هم به نفرات اول تا سوم جایزه داده می‌شد.

روزی از روزهای دهه فجر که مشغول اجرای برنامه‌ای بودیم یک گروه از افراد مسن سرودی آماده کرده بودند تا آغاز برنامه‌ بخوانند.
لباس‌های مخصوص تهیه کرده بودند، آنها را پوشیده و صف‌های مرتبی را تشکیل دادند و شروع به خواندن سرود نمودند.

ناگهان سرباز عراقی رسید. هرکس طبق وظیفه از قبل مشخص شده کارهای محموله را انجام می‌داد تا وضع به صورت عادی برگردد. به طور معمول گروه سرود باید لباس‌‌های خود و گل‌هایی را که وری لباس‌هایشان کوک شده بود محو می‌کردند. با کمال تعجب مشاهده شد که هر نفر به دنبال نفر دیگر می‌دود. بعد که دقت کردیم، مشخص شد که آقایان نتوانسته‌اند سرود را حفظ کنند در نتیجه آن را نوشته‌‌اند و با سوزن و نخ به لباس‌ نفر جلو خود دوخته‌ بودند تا در هنگام اجرا متن سرود را با نگاه کردن به آن نوشته که بر پشت نفر جلویی بود بخوانند. به دنبال هم می‌دویدند تا سرود نوشته شده را از لباس نفر جلویی جدا کنند تا هم آن را برای برنامه‌های بعدی داشته باشند و هم صورت ظاهر از بین برود.

انتهای پیام/

 خط انقلاب، خط عظمت اسلام و مسلمین و دفاع از مظلومین و مستضعفین است.