همسر یک آزاده دفاع مقدس در بی نظیرترین توصیف خود به عنوان یک همسر می‌گوید: «تنها ایراد همسرم زیاد خوب بودن اوست...»
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، نامش عباس و شهرتش نصیری است. متخصص بینایی سنجی و شاغل در درمانگاه شهید چمران مشهد مقدس می‌باشد. از لحظه دیدار تا زمان خداحافظی خنده از لبان این یادگار ارزشمند دفاع مقدس دور نشد و در نهایت ادب و مهربانی پذیرای ما شد تا برگی دیگر از صفحات دیدارمان با آزادگان عزیز را به زیبایی رقم زند.
آقای عباس نصیری در سال 62، طی عملیات خیبر به اسارت نیروهای بعث عراق درمی آید و چون هنگام اسارت سن وسال کمی داشته است(حدود 15 سال) او را به اردوگاه منسوب به اطفال در موصل منتقل می‌کنند. رژیم بعث عراق سعی فراوانی کرد که با تبلیغات وسیع اینگونه وانمود کند که جمهوری اسلامی با توسل به زور اطفال را به جبهه جنگ فرستاده تا مشکل نیروی انسانی خود را حل کند، اما غافل از این واقعیت بود که نوجوانان و جوانان این مرز و بوم آگاهانه و با شناخت کامل و با اصرار و حتی دستکاری شناسنامه های خود و با ترفندهای دیگر خود را به جبهه می‌رساندند تا اشتیاق خود را به دفاع از ناموس و وطن به دنیا ثابت کنند. در آگاهانه بودن حضور جوانان ما همین بس که در مواجهه با خبرنگاران خارجی همین نوجوانان آزاده حرف‌هایی زدند که درتاریخ این مرزو بوم جاوادانه شد.
جالب اینجاست که صلیب سرخ جهانی برای اردوگاه اطفال بسته های ویژه ای تدارک می‌دید ولی سهم اندکی از آن نصیب اسرا می‌شد. خاطرات آقای نصیری بسیار جذاب وشنیدنی است اما حیف که مجالی برای ادامه آن نیست.
نصیری پس از آزادی ازدواج کرد و خداوند به ایشان سه فرزند سه قلو (دو دختر و یک پسر) عطا می‌کند که داستان نگهداری و بزرگ کردن این بچه ها خود حدیث شیرین و مفصلی دارد. همسر ایشان در بی نظیرترین توصیف خود به عنوان یک همسر می‌گوید: «تنها ایراد همسرم زیاد خوب بودن اوست...»
خداوند به این زوج خوشبخت و فرزندان آنها سلامتی و طول عمر با عزت و عافیت عنایت فرماید.
موسسه فرهنگی پیام آزادگان خراسان رضوی