شهید غریبی که بوی عطر او عراقی ها را کلافه کرد

به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی پیام آزادگان، از بچه‌های کربلای 5 بود. تیر و ترکش‌های زیادی که به بدنش خورده بود، او را به ناله وا می‏داشت. به جای بیمارستان، در زندان الرشید نگهش داشتند.

با آن همه زخم و جراحت، مگر چقدر می‏‌شود طاقت آورد؟! نه امکانات بهداشتی و درمانی بود و نه جایی برای نفس کشیدنِ سالم.

عاقبت هم شهید شد.

بعثی‌‏ها را صدا زدیم و گفتیم: «یک نفر از دنیا رفته، او را ببرید»!

آنها در را باز کردند. چهار نفر از بچه‏‌ها کمک دادند تا جنازه‌‏ی شهید غریب را بیرون ببرند. همین که پیکر مقدسش به راهرو زندان رسید، بوی عطر سرمست‏ کننده در راهرو پیچید. سربازان بعثی به اطراف بو می‏‌کشیدند. می‏‌خواستند باور نکنند؛ اما باز چشم هایشان به سوی جنازه برمی‏گشت.

آخر کار گفتند: «شما خودتان به این جنازه عطر زد‏ه‌‏اید. می‏‌خواهید بگویید که کشته‌‏هایتان شهید و اهل بهشتند.»

بعد هم با کابل به جان ما افتادند.

کسی نمی‌‏توانست به آن زبان نفهم‌‏ها بگوید، «با آن همه تفتیش، شما که چیزی برای ما نگذاشتید. تازه، بر این محیط متعفن و این بدن سراسر مجروح با زخم‌‏های عفونت کرده، آیا عطر هم اثر می‏کند و بوی محیط را تغییر می‏دهد»؟!

انتهای پیام/

رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ