آخرین دلنوشته آزاده آسمانی «حاج غلامشاه جمیله‌ای»

به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، دلنوشته‌ای از به جا مانده گردان امام حسن(ع) «حاج غلامشاه جمیله‌ای» در حماسه جزایر مجنون را به مناسبت آسمانی شدن این آزاده سرافراز و معزز برای شما منتشر کردیم.

گفتنی است؛ آزاده سرافراز و جانباز  45 درصد حاج غلامشاه جمیله‌ای دیروز سه‌شنبه 1400/6/25 به دیار حق شتافت و دار فانی را وداع گفت.

جدیدترین اخبار آزادگان و ایثارگران را در کانال اینستاگرامی پیام آزادگان بخوانید. (کلیک کنید)

در ادامه آخرین دلنوشته به جا مانده از این آزاده معزز را با هم می خوانیم:

باز تیرماه دیگری سر رسید و همهٔ فکر و ذکرم را به ۳۳ سال پیش جزایر مجنون و چنین شب و روزی معطوف کرد. شب و روزی که با هزاران اتفاق و صحنه تلخ و دلخراش رقم خورد و برای همیشه و تا ابد در تاروپودم ثبت و ماندگار خواهد بود. آری هر وقت اسم تیرماه یا مجنون بگوشم میخورد ناخودآگاه جزیره مجنون در نظرم ظاهر و مجسم می شود. جـزیره ای که از هر نظر برای مهمانان ناخوانده ایرانیش میزبان خوب و مهـربانی نبود و به هر نحو ممکن مهمان آزاری می کرد.

از سنگرهای کوچک و دلگیر فرو رفته در خاکش گرفته تا نیش زهرآگین پشه ها و مگس هایش، از دندان های چنگکی موشهای بزرگ صحرائی گوشتخوارش تا لاکپشت های آدم آزارش، از گرازهای وحشی و همه جانواران آبزی و کنار آبزی تا همه نوع جانوار خزنده و جونده همه و همه در کنار شرجی طاقت فرسا و بوی تعفنی که در اثر شدت گرما و شرجی از نیزارهای هور متصاعد می شد عرصه را بر فرزندان بحق روح الله تنگ کرده بود اما با همه این اوصاف چه زیبا و چه خالصانه بدون اینکه ذره ای در روحیه و اراده مهمانان پولادین تأثیری داشته باشد چه با صفا و صمیمیت بهترین دوران عمرشان رقم خورد.

نامهربانی مجنون پایانی نداشت و هر ساعتی از شبانه روز خون عزیزی از عزیزترین ساکنانش بر زمین ریخته می شد تا اینکه ساعات پایانی روز جمعه ۱۳۶۷/۴/۳ فـرا رسید و بی توجه به همه ناملایمات مجنون چه برادروار یارو غمخوار هم بودند و جان و سرنوشت شان را بهم گره زده بودند.

پس از سقوط فاو و شلمچه تحریکات دشمن در خطوط پدافندی مجنون فزونی یافته بود و ساعت به ساعت خبرها و زمزمه های ناخوشایندی از حمله دشمن به مجنون اوج میگرفت.

دراین شرایط همه نیروهای گردان امام حسن (ع) از تیپ سرافراز ۱۳ امیرالمؤمنین(ع) مستقر در جزایر مجنون در کنار فرماندهان محبوب شان، سرداران شهید: حسن بیژنی فرمانده گردان، قاسم بنوی معاون اول گردان و غلامرضا بیژنی معاون دوم گردان با همدیگر هم عهد و پیمان شدند که تا آخرین نفس و آخرین فشنگ بجنگند و پشت به پشت هم در مقابل دشمنان بعثی از ثمره خون شهید حاج همت ها و هزاران شهید والامقام ایران زمین دفاع کنند و حتی قدمی به عقب برندارند.

ساعت از نیمه شب گذشته بود و هر از گاهی نامهربانی های مجنون گُل میکرد و داد و فریاد برادری که شکوه و گلایه از نیش موشهای گوشتخوار مجنون داشت به آسمان بلند می شد.

ساعت حدود ۳ بامداد روز شنبه ۱۳۶۷/۴/۴ بود و نیروهای گردان امام حسن(ع) در همین حال و هوا بودند که آتش تهیه بسیار شدید دشمن شروع به باریدن گرفت و وجب به وجب مجنون را می کوبید.

جدیدترین اخبار آزادگان و ایثارگران را در کانال تلگرامی پیام آزادگان بخوانید. (کلیک کنید)

انگار مجنون هم یار دوازدهم سربازان بعثی دشمن شده بود و لحظه به لحظه عرصه را بر فرزندان ایران زمین تنگ و تنگ تر میکرد.

حجم آتش توپخانه، راکت اندازهای کاتیوشا و خمپاره اندازها و همه سلاح های سنگین منحنی زن دشمن آنقدر شدت گرفته بود که آسمان و فضای مجنون همه دود و گردوغبار و بوی باروت شده بود. هوای بسیار آلوده مجنون  شرایط تنفس را بر نیروهای ایرانی تنگ کرده بود که همه دچار سرفه های شدید، ریزش آب بینی و سوزش چشم، دماغ و دهان و ریه شده بودند. در این حین حمله شیمیایی دشمن هم آغاز گردید و مکمل آتش تهیه جنون آمیز دشمن گردید. همه نیروها مجبور به استفاده از ماسک ضد شیمیایی شدن.

ظاهرا مهمان آزاری جزایر مجنون داشت به اوج خودش می رسید و مجنون وار مهمانان ایرانی اش را از هوا، آب و خاک به شدت تحت فشار و آزار قرار داده بود.

در همین اثناء سربازان بعثی دشمن از خدا بی خبر سوار برقایق از راه هور و پیاده از راه خشکی و از هوا از طریق هلی کوپتر و هلی برن از همه طرف بر گردان امام حسن(ع) و جزایر مجنون حمله ور شدن و طی درگیری نابرابر نیروهای گردان امام حسن و سایر واحدهای نظامی ایرانی هر نفرشان در مقابل بیش ۱۵ نفر دشمن جنگیدن و نیروهای گردان امام حسن از تیپ۱۳ امیرالمؤمنین بر عهد خود وفا کردند و همه در کنار فرماندهان شان به شهادت رسیدند گرچه می توانستند عقب نشینی کرده و جزیره را ترک کنند و خود را نجات دهند، اما دفاع از دستاوردهای همرزمانشان را بر خود تکلیف و خود را مؤظف به دفاع و حفاظت آن دانستند.

از این گردان خوش آوازه تنها ۴ نفر بنام های: پاسدار لطف الله کرمی، بسیجی غلامشاه جمیله ای، سرباز وظیفه سپاه علی سرکاری و بسیجی زنده یاد رمضان پامکیده «درخشانی» پس از زخمی شدن شدید و ساعتها سرگردانی در آب و نیزارهای مجنون پس از ساعتها از سقوط مجنون به اسارت دشمن در آمدند.

آری... مجنون تــورا با همهٔ بدیها و نامهـربونی ها و مهمان آزاریهات دوست دارم و نامت در دلم جایگاه مقدسی دارد نه بخاطر ارزش سرزمینی ات یا موقعیت جغرافیائی ات و نه هیچ چیز دیگری. تنها و تنها فقط بخاطر اینکه خون عزیزترین، خالص ترین و محبوب ترین فرزندان این انقلاب و نظام بلاخص بهترین دوستان و همرزمان عزیزم خون پاکشان خاک جنون آمیزت را تطهیر نموده و  روح بلندشان از آن سرزمین به افلاک و عرش عروج کرده و جسم بی روحشان با خاک تو تجزیه شده است.

غلامشاه جمیله‌ای

۱۴۰۰/۴/۳

انتهای پیام/

خبرنگار: مالک دستیار