آزاده‌های دربند رژیم بعث عراق، در روزهای ماه رمضان شرایط ویژه‌تری را درک می‌کردند، وضعیتی که با وجود همه مشکلات و سختی‌ها، آنان را به خدا نزدیک‌تر می‌کرد.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، اسارت رزمنده‌های ایرانی دربند رژیم بعث عراق در ماه رمضان ویژه‌تر
می‌شد، در کنار سختی‌ها و مشکلاتی که سربازان عراقی برای اسرا به وجود
می‌آوردند همدلی و ارتباط آن‌ها با معبود بیشتر می‌شد و این حال و هوا در
ماه مهمانی خدا رنگ و بوی دیگری را به روزهای اسارت می‌داد. در ادامه خاطره‌ای از آزاده سرافراز حمیدرضا قنبری را در اردوگاه‌های عراق را می‌خوانید.
جدیدترین اخبار آزادگان و ایثارگران را در کانال اینستاگرامی پیام آزادگان بخوانید. (کلیک کنید)
جدیدترین اخبار آزادگان و ایثارگران را در کانال تلگرامی پیام آزادگان بخوانید. (کلیک کنید)
ماه مبارک رمضان و روزه داری در «اردوگاه قاطع ۲» حال و هوای خودش را
داشت، مبنای استهلال ما، روزنامه‌های عراقی بود. چاره دیگری هم نداشتیم، در
اردوگاه الانبار غذای ۲ وعده افطار و سحر را بعداز ظهر یک ساعت قبل افطار
می‌دادند. تا غذاها را مسوولین غذای آن روز می‌آوردند، همه را برای افطار
پتوپیچ می‌کردیم و ابتدا، نماز مغرب و عشا را می‌خواندیم و سپس افطار
می‌کردیم. بعد از خوردن سحری نیز به جهت محدودیت آب و نبود آن در آسایشگاه
نمی‌توانستیم مسواک بزنیم. مسواک را به ساعت بیرون باش صبح، موکول
می‌کردیم.
روزهای ماه مبارک رمضان از همه ی اجزاء این ماه شریف در آنجا دیدنی تر و
احساسی تر بود. همه قرآن تلاوت می کردند، قرآن در ماه مبارک رمضان اردوگاه
قاطع ۲ شمع محفل‌ها بود. از حداقل یک ختم ماهیانه تا ۳۰ ختم در یک ماه در
برنامه ی بچه‌ها قرار داشت، بچه‌هایی که حافظ کل قرآن شده بودند در ماه
رمضان ۳۰ ختم قرآن می‌کردند، یعنی روزی یک ختم. همه آسایشگاه ها از صدای
زمزمه تلاوت قرآن پر می‌شد، قرارهای ۲ نفره در ماه رمضان برای تلاوت یک جزء
در روز بسیار رایج بود، برای نمونه اگر فردی تصمیم داشت پنج ختم در ماه
رمضان داشته باشد، پنج قرار ۲ نفره برای خودش تنظیم می‌کرد و در هر قرار
خود یک جزء قرآن را با دوست خودش تلاوت می‌کرد.