یک شورای فرهنگی مخفی داشتیم که از هر استان دو نماینده داشت. نماینده‌ها بچه‌های استان خود را تقسیم می‌کردند و افرادی معین می‌شد که این گروه‌ها را آموزش می‌داد.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، آزاده
سرافراز محمدجواد اسکافی، در عملیات خیبر به اسارت نیروهای رژیم بعث درآمده و بعد
از تحمل سال‌های سخت اسارت که در اردوگاه موصل سپری شد، به وطن بازگشت. اسکافی خاطرات خود را در کتاب سال‌های اسارت به چاپ رسانده است. وی در گفتگویی کوتاه و
صمیمی، خاطراتی از روزهای اسارت خود را برای ما نقل کرد که در ادامه
آمده است:
محمدجواد اسکافی گفت: ما در عملیات خیبر به اسارت درآمدیم و به دلیل تعداد زیادمان ما را به اردوگاه موصل که اردوگاه بزرگی بود، بردند و حدود یازده ماه ما را از صلیب سرخ مخفی کردند. سال دوم اسارت که حکومت بعث به دلیل شکنجه‌ها و شرایطی که برای ما ایجاد کرده بود در سازمان ملل محکوم شد و وزیر امورخارجه و معاون نخست وزیر مجبور شد از ایرانی‌ها عذرخواهی کند و آن‌ها اذعان کردند که افسران ما خودسرانه عمل کرده‌اند. اردوگاه موصل که فشارهای زیادی وجود داشت و یکسال بعد شناسایی شد از آن زمان به بعد فضای بازتری پیدا کرد و ما توانستیم یکسری فعالیت‌های فرهنگی را داشته باشیم.
ابعاد مثبت اسارت
اسکافی در ارتباط با جنبه‌های مثبت اسارت گفت: طبیعتا اسارت، سختی‌هایی را به دنبال داشت و همه‌ی اسرای دنیا به نوعی با آن مواجه شده‌اند اما اینکه انسان در همان شکنجه‌گاه و فضای خفقان بتواند خود را از تردیدها حفظ کرده و موثر عمل کند بسیار ارزشمند است. اسرا در همان شرایط، کلاس های مختلف آموزشی و فرهنگی اعم از ترجمه و حفظ قرآن کریم، ترجمه‌ی نهج‌البلاغه، کلاس‌های آموزش زبان انگلیسی و عربی، کلاس‌های اخلاق و تاریخ را برگزار می‌کردند و اینها کاملا منظم و سازماندهی شده بود.
ما یک شورای فرهنگی مخفی داشتیم که از هر استان دو نماینده داشت. نماینده‌ها باید بچه‌های استان خودشان را تقسیم می‌کردند و افرادی معین می‌شد که آموزش این گروه‌ها را به عهده داشتند.
اسکافی در پایان گفت: بنده وقتی از عراق برگشتم فوق دیپلم بودم. وقتی برای ادامه تحصیل اقدام کردم در دوره لیسانس در زمینه‌ی دروس انگلیسی، عربی و.. همیشه با اساتید صحبت داشتیم و آن‌ها از اطلاعات ما تعجب می‌کردند. اینها همگی ره‌آورد اسارت بود. شاید اگر روزی از من بپرسند شما از اسارت چه آورده‌اید آشنایی با نهج‌البلاغه را بهترین ماحصل می‌دانم، که بسیار شیرین بود.