تقیه و احترام در برخورد با مخاطب خبیث

به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان، علی‌اصغر رباط جزی از آزادگان سرافراز هشت سال دفاع مقدس و نویسنده کتاب خاطرات زندان موصل در گفتگویی گرم و صمیمی برگی از صفحات پربار، با صلابت و پر از سختی و مقاومت توامان را به تصویر کشید. شما را به مطالعه خاطره ای کوتاه از این آزاده سرافراز دعوت می کنیم:

در اسارت کارهای فرهنگی در حد اعلای خود با غیرتی که بچه‌ها داشتند، با استفاده از ابتدایی‌ترین ابزارها برای انتقال مفاهیم و برگزاری مراسمات و برنامه‌ها، اجرا می‌شد.

یک تئاتری که باید مثلا دو ساعت طول می‌کشید در اسارت گاهی اوقات سه چهار ساعت طول می‌کشید بخاطر اینکه مدام دشمن به آسایشگاه ها سرکشی می‌کرد و اسرا باید همه چیز را جمع می‌کردند و دوباره برای ادامه تئاتر می‌آوردند.

کار فرهنگی در دل دشمن اصلا موضوع شوخی برداری نبود، زمانی‌که منافقین می‌آمدند برای سخنرانی، کار فرهنگی بچه‌ها این بود که ظاهراً یک احترامی می‌گذاشتند اما یک گوش در و یک گوش دروازه می‌شد و از تنش حتی‌المقدور جلوگیری می‌کردند یعنی با تقیه و محترمانه با مخاطب ِ خبیث خود برخورد می‌کردند.

یا اینکه بعضی از دوستان ما در همان چهار دیواری که سال‌ها اسارت و شکنجه داشتند، زبان های مختلف، آموزش‌های قرآنی و.. را از بقیه یاد می‌گرفتند.

تمام مناسبت‌های سال را با تمام ممنوعیت‌ها و دشواری‌ها اجرا می‌کردیم و برای محتوا و پذیرایی آن هم با همان ظرفیت محدودی که داشتیم برنامه‌ریزی می‌شد.

کاش یک روز این کار بزرگی که انجام شده است به تصویر کشیده شود و همه متوجه شوند چه اتفاقی را تجربه کردیم، البته که امروز هم ما به این قبیل فعالیت‌ها و نگاه خلاقانه نیاز داریم.

بنده در کتاب خاطرات خود تلاش کرده ام که بخشی از آن کارستان برادران خود را به تحریر درآورم.